Dies irae

Dies irae (làt. „Tààg vum Zorn“, ìm Mìttelàlter hàt maa Dies ire gschrììwa) ìsch dr Ààfàng vu’ma mìttelàlterliga Hümnus ìwwers Jìngschta Grìcht. Vum 14. Joohrhundert bis 1970 hàt maa’ne ìm reemischa Ritüs àls Sekwanz vu dr Tootamass gsunga. Hìtt ìsch’r noch ìn dr üsserordentliga Form vum reemischa Ritüs Bschtàndtail vum Requiem. Üsserdam kààt maa’ne „ad libitum“ ìm Schtundagebat vum reemischa Ritüs àn Àllerseela un ìn dr lätschta Wucha vum Kìrchajoohr bnutza. Dr Täckscht ìsch durs Konziil vu Trient (1545–1563) àls fäschter Bschtàndtail vum Requiem bschtaadigt worra. Àls Àuitoor lüagt m’r tràdizionäll dr Thomas vu Celano àà, wo-n-a Frììnd un Biogràf vum hl. Frànz vun Assisi gsìì ìsch; dia Züawiisung ìsch jedoch umschtrìtta.